Cd
Dikeman/Kugel/Van der Weide - 'Across The Sky' (Not two, 2012)
Opname: april 2011

'A screaming comes across the sky. It has happened before, but there is nothing to compare it to now' zijn de eerste twee zinnen van 'Gravity’s Rainbow', Thomas Pynchons meesterwerk over een soldaat wiens erecties raketinslagen kunnen voorspellen. Dit vuistdikke werk, dat vaak vergeleken wordt met 'Ulysses', 'Gargantua en Pantagruel' of 'Moby Dick', is een wervelwind van bizarre karakters, slapstick en symfonisch vertellen. De titel van het boek refereert aan de curve die een supersonische V2-raket achterlaat in de lucht. Deze is eerder waarneembaar is dan het geluid van de raket, zodat de 'regenboog' het enige teken van een bomaanslag is.

Vaak wordt Pynchon, die geen interviews geeft en waarvan niemand weet hoe hij eruit ziet, afgespiegeld als een over-intellectuele paranoicus, als een Woody Allen van de pen. Eén van de weinige dingen die we van hem weten, is dat Pynchon een liefde voor muziek koestert. Zijn boeken zijn gelardeerd met melige liedjes, op drift geraakte hippiebands en excentrieke dichters met kazoos. In zijn eerste roman, 'V', verschijnt zelfs een McClintic Sphere ten tonele, gebaseerd op Thelonious 'Sphere' Monk en Ornette Coleman, wiens methoden, uiterlijk en plastic saxofoon hij deelt. Frappant genoeg waren het vooral rockmuzikanten en stoners die Pynchons boeken als inspiratiebron gebruikten. Het is dan ook goed om te zien dat er, met dit album van Dikeman/Kugel/Van der Weide, een antwoord komt van de jazzwereld. Dat dit antwoord evenzeer tot de 'moeilijke' cultuur behoort als Pynchons boeken, is niet alleen passend, maar eigenlijk een vereiste om geloofwaardig te blijven

Gelukkig slaan de muzikanten niet door in een overdreven intellectualisme. Behalve titels, ontleend aan de bovengenoemde twee zinnen, is met name het gevoel van de curve, in de muziek vertaald als een spanningsboog, datgene wat boek en plaat bindt. 'A Screaming Comes', de 25-minuten durende opener, bouwt langzaam maar dreigend op, met de precisie en nuance van Europese impro. 'Across The Sky', het tweede nummer, is een kronkelende blaaspartij met een ruime dynamiek. Dikemans stijl doet denken aan zijn landgenoten Dave Rempis en Ken Vandermark, maar is voldoende herkenbaar als die van hemzelf. Het pure machtsvertoon dat hij in zijn band Cactus Truck hanteert, laat hij hier goeddeels achterwege. Wat hij inlevert aan multi-, boven- en microtonen maakt Dikeman echter goed met ritmische precisie en een gevoel van stuwing.

Dit is uiteraard ook te danken aan drummer Klaus Kugel en bassist Raoul van der Weide. Van der Weide, die ook allerhande geluidsobjecten en een kraakdoos bespeelt, creëert op 'It Has Happened Before' een klankveld dat ideaal is om de saxofoon van Dikeman langzaam uit te laten opdoemen. Tegen de tijd dat deze op stoom is, buitelen sax en drums over elkaar heen, waarbij met name de press-rolls van Kugel de boel enorm aanjagen. Wanneer de plaat abrupt ophoudt, is de stilte bijna voelbaar, alsof er een bom is ingeslagen.

Meer horen?
Op de

Labels: cd

(Sybren Renema, 5.9.12) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.