Cd
The Rempis/Daisy Duo - 'Second Spring' (Aerophonic Records, 2014)
Opname: 30 mei 2013

Zet een paar improviserende avonturiers bij elkaar en het resultaat kan, zelfs zonder voorgaande ervaring, leiden tot een verrassend vanzelfsprekend samengaan. Toch zal het zelden de intense verbondenheid hebben die er bestaat bij een stel muzikanten die zowat hun hele carrière zij aan zij geoefend, geëxperimenteerd en gestreden hebben. Dat is het geval bij saxofonist Dave Rempis en drummer Tim Daisy: samen groot geworden in Chicago en uitgegroeid tot een duo van formaat.

Natuurlijk verwijst elke recensie over een sax/drums-duo steeds opnieuw naar de tandem Coltrane/Ali, maar hier kan je net zo goed verwijzen naar Fred Anderson en Hamid Drake, of Ken Vandermark en Paal Nilssen-Love. De Chicago-omgeving heeft zeker een bepalende invloed gehad, en was ook de thuisbasis voor andere projecten waarin Rempis en Daisy elkaar ontmoetten: Triage, The Engines, The Rempis Percussion Quartet en The Vandermark 5. Hun eerste duoplaat, 'Back To The Circle', verscheen in 2005.

Leg die plaat naast 'Second Spring', en het valt op hoe sterk de muzikanten intussen nog gegroeid zijn. Op het debuutalbum zaten het spel en de techniek al meer dan prima, maar hier gaan de twee breder, spontaner en vrijer, zonder aan coherentie in te boeten. Rempis en Daisy houden nog altijd van een groove, van lichtjes exotisch getinte ritmes en een onderhuidse schwung - al is die niet altijd even expliciet aanwezig - en ze leunen regelmatig dichter aan bij de traditie van de Europese razernij en vrijheid.

In opener 'Impasto' gaat het er het meest conventioneel aan toe. Dat is bruisende improvisatie, net niet explosief, maar toch behoorlijk potig, met ongedurig drumwerk van Daisy en aanvankelijk lange Anderson-achtige uithalen van Rempis. Die heeft zowel op alt-, tenor- als baritonsax meer dan voldoende persoonlijkheid om indruk te maken,ook al maakt hij soms een beweging tussen de bluesy hoogdagen van Sonny Rollins en het taaiere verkenningswerk van Mats Gustafsson. Gaandeweg krijgt het stuk meer reliëf en agressie, en wordt het stabiel aan het pruttelen gehouden met die tenorsax.

Daarna krijg je meteen een imposante afwisseling tussen stijlen en sferen, tussen meer en minder densiteit. 'Numbers Lost' start schijnbaar aarzelend, aftastend, met metalig gerammel en een serie flarden van Rempis, maar dat zoekende maakt snel plaats voor een donkere broeierigheid, waarin het geweeklaag op de bariton een mooie plaats krijgt. Opvolger 'Three Flags' is dan weer compact en rechttoe rechtaan: bronstig gierend in het hoge register van de grote sax, regelmatig ook met een ritmische punch die hij deelt met Vandermark. Daisy blijft intussen in de weer met gedoseerde ondersteuning: levendig, kleurrijk, zonder die persoonlijke lichtheid overboord te gooien. Daardoor blijft het samenspel steeds zijn dansende flair bewaren.

Het ultrakorte 'For R. Barry' is met minder dan drie minuten een klein, elegisch hoogtepunt, ingebed tussen twee kloeke improvisaties, die elk op een verschillende manier de openheid van de aanpak demonstreren. 'Frijoleo' is als een wild roofdier: onvoorspelbaar, moeilijk te volgen, met nu en dan flitsen van rauwe kracht, met in de tweede helft een overschakeling naar de altsax, die Rempis altijd een onwaarschijnlijk glibberig parcours laat uitvoeren, voortdurend schaduwdansend en elke aanval ontwijkend met een schijnbeweging. Afsluiter 'Gerosten And Gestalten' is een knappe oefening in spaarzaamheid en ruimte, waarin Daisy zijn controle over het complete drumstel rustig uit de doeken kan doen.

In tegenstelling tot veel vergelijkbare albums gooit 'Second Spring' de deur dus niet dicht met een enorme klap, maar dat hoeft ook niet. Rempis en Daisy moeten het al lang niet meer hebben van het Grote Gebaar of de rechtse directe, maar van een allround aanpak die meer dan vijftien jaar intense samenwerking mooi in de verf zet. De beste improvisatie klinkt vaak tegelijk verrassend en vanzelfsprekend, en dat geldt ook voor 'Second Spring'.

Deze recensie verscheen eerder op Enola.be

Meer horen?
Klik

Labels: cd

(Guy Peters, 6.3.14) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.