Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Beheerst eerbetoon aan Sun Ra

BadBooshBand & Heliocentric Counterblast, vrijdag 28 februari 2014, Grand Theatre, Groningen

Wanneer je gewerkt en gewoond hebt en gestorven bent in Germantown, Philadelphia, dan ligt het voor de hand dat je je muzikale erfenis nalaat aan een jong, energiek, zeg maar üppig orkestje uit Berlijn, Germanland. Nog bij zijn leven wijdde de oude magister Sun Ra de jongelui van Heliocentric Counterblast in in zijn leer en riten. En zo stonden rietblazer Kathrin Lemke en haar zes mannen als een economy size Arkestra in het Groninger Grand de honderdste geboortedag van de pianist, componist en orkestleider te vieren.

Een rechtstreekse imitatie van het Arkestra streefden de Berlijners kennelijk niet na. Soli waren eerder beheerst en Europees dan explosief en kosmisch. Ook in arkestraal opzicht werd uit een ander vaatje getapt. Waarbij het gebruik van een breed kleurenpalet ons er nochtans aan herinnerde dat Sun Ra aanvankelijk geïnspireerd was door Fletcher Henderson, Duke Ellington en Tadd Dameron.

Pianist Niko Meinhold wees ons op zijn Roland nog even op het pionierswerk van Sun Ra wat betreft de elektrische piano: zijn keyboard evoceerde in 'Twilight' een theremin. Het Arkestra placht zich te hullen in fantastische gewaden, die het midden hielden tussen Flash Gordon-pakken, priesterkledij uit de Ming-dynastie en de glitteruniformen van de muzikanten in de Tropicana, Havanna anno 1950. Dat werd bescheiden gesymboliseerd door baritonsaxofonist Andreas Dormann, die een kleurig tafelkleedje had omgeknoopt.

Heliocentric Counterblast heeft zich gespecialiseerd in het vroege repertoire van Sun Ra's Arkstra. Afgezien van een enkele evergreen ('A Call For Demons') werden er overwegend meer obscure composities gespeeld. Dat maakte het geheel vanzelfsprekend spannender. 'To Do Voodoo' was exemplarisch voor de sfeervolle ballads waar het Arkestra in excelleerde. In dit soort nummers speelde de fluit van Dirk Steglich een belangrijke rol.

Een overeenkomst tussen de Berlijnse belijders en de internationale BadBooshBand met pianiste Kaja Draksler is de functie van de contrabas. In de Counterblast is de bas van Mike Majkowski de spil: hij is degene die de groove met veel vertoon van lef vasthoudt. Ook in de BadBooshBand dicteert de bas vaak de structuur. Vorm versus improvisatie, daar draait het hier om. Zo zetten Draksler en bassist Mattia Magatelli in het openingsnummer 'Forrest Road' eensgezind een statige melodie neer, waar drummer Luca Marini vervolgens kwispelend doorheen rent. Waarop ook de pianiste zich bij hem voegt, zodat Magatelli de melodische honneurs in zijn eentje waarneemt.

Dat vormprincipe houdt Draksler consequent vast. Soms verpakt ze haar structuur in een groter, vrijer geheel – dat evenwel net zo goed aan zijn eigen vormregels onderhevig lijkt. In 'Juzniotok' lopen drie ostinate ritmes een tijdje parallel, om elkaar vervolgens in de wielen te rijden en tenslotte te ontsporen. Magatelli's 'Amonk' lijkt een ode aan componist en pianist Thelonious Monk en dan speciaal aan diens stride-achtergrond.

De Grote Voorgangers konden tevreden zijn over het gebodene in het Grand Theatre.

Klik hier voor foto's van dit concert door Willem Schwertmann.

Labels:

(Eddy Determeyer, 12.3.14) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.