|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Reportage Wildeman wint Northern European Jazz Talent Contest, vrijdag 27 juni 2014, News Cafe/The Club, Groningen "Maar ik ben bassist," riep Esat Ekincioglu met een mengsel van verontschuldiging en verontwaardiging, toen bekend werd dat hij de winnaar was geworden van het Northern European Jazz Talent Contest. Jury en publiek waren het al snel eens: de tomeloze manier waarop deze wildeman uit de binnenlanden van Turkije zijn contrabas te lijf ging, verhief hem zonder pardon tot primus inter pares. Het solostuk 'Freedom Jazz Dance' werd onder zijn dansende en plukkende vingers een 'Freedom! Jazz! Dance!' De derdejaarsstudent aan het Prins Claus Conservatorium liet zijn instrument uitbundig zingen en galmen, maar benadrukte tegelijkertijd diens percussieve kwaliteiten met ouderwets geslap. "Hij heeft een eigen taal," oordeelde de jury en zodoende overhandigde cultuurwethouder Paul de Rook de prijs, een gigantische (voetbal!)beker plus een cheque van duizend euro aan de beduusde laureaat. Andermaal was de prijs naar een Groninger student gegaan, dus dat moet wel doorgestoken kaart zijn geweest. Grapje. Maar de competitie was stevig. Het contest tussen afgevaardigden van conservatoria uit Duitsland, Denemarken, Zweden, Estland en Nederland was een residu van het dit jaar gecancelde festival Swingin' Groningen. De Deense drummer Lasse Schjerning leek van alle deelnemers het meeste last te hebben van het ad-hockarakter van de begeleidende groep (met Rob van Kreeveld, Joris Teepe en – voor de overige finalisten – Steve Altenberg op piano, bas en drums, respectievelijk). Hij ging de uitdaging dapper aan, maar tot een echte eenheid kwam het niet. Bij Albin Vesterberg, gitaarstudent uit Stockholm, speelde dat zijn instrument een plek moest zien te vinden naast de elektrische piano. Ze bleven gelukkig uit elkaars vaarwater, maar de meeste indruk maakte de gitarist, die pas sinds kort met de studie bezig is, met een onbegeleide improvisatie over Scandinavische volksliedjes – die dus niet verzandde in introspectief gepriegel of folkloristisch gegalm. Aanzienlijk vrijmoediger was de opvatting van de uit Hannover afkomstige tenorsaxofonist Max Rademacher. Zijn tempi varieerden van complex tot vrij en zijn ideeën waren navenant overvloedig en overvloeiend. De in Tallinn, Estland studerende fluitist Ilja Gussarov heeft een klassieke achtergrond, maar besloot twee jaar geleden het glibberige pad der improvisatiemuziek te gaan verkennen. Een erfenis van die klassieke tijd was een vrij gespeelde fluitsonate van Francis Poulenc, die de begeleiders grijze haren, casu quo vochtige schedels bezorgde. Maar voor het overige bleef de avontuurlijke en beweeglijke Est dichterbij het idioom van Rahsaan Roland Kirk. Een en ander speelde zich af in The Club, de (atoomschuil)kelder onder het News Cafe. Vroeger was dat een aller-verschrikkelijkste betonnen galmbak, maar akoestische panelen en gordijnen hebben wonderen bewerkstelligd. Zodoende heeft de ruimte inmiddels een on-Nederlandse, zeg maar New Yorkse uitstraling en akoestiek. Voor mijn geestesoog verschijnen thans jazzcombo's, kamermuziekensembles, stand-up comedians en, nomen est omen, discussiegeroepen over nieuwsfeiten en –achtergronden. Zwaar gedecolleteerde dienstertjes, ook. Klik hier voor foto's van het Northern European Jazz Talent Contest door René Keijzer. Labels: reportage (Eddy Determeyer, 7.7.14) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
