Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Cd
Sonny Rollins – 'Road Shows Volume 3' (Doxy, 2014)

Opname: 2001-2012

De eerste twee delen van saxofoongigant Sonny Rollins' serie liveopnamen nodigden uit tot een welkome herwaardering van zijn ondergewaardeerde latere periode. Volume 1 besloeg meerdere decennia sinds de jaren 80, terwijl Volume 2 zich beperkte tot Rollins' verjaardagsconcert in 2010. Het recent uitgekomen Volume 3 bevindt zich hier ergens tussenin en toont 's werelds laatste bopgigant in de herfstdagen van zijn carriere. Nu Rollins' luchtwegen hem parten spelen is de kans op veel nieuw materiaal gering, zodat deze opnamen extra gekoesterd dienen te worden.

Net als de voorgaande delen bestaat 'Roadshows volume 3 uit een mengeling van klassiekers, standards en onbekender materiaal. Het energieke 'Panajali' verschijnt zelfs voor het eerst op plaat. Dit nummer diende al enige jaren als opener van Rollins' live-sets, maar is nu eindelijk ook in opnamevorm beschikbaar.

Ook 'Solo Sonny' verdient speciale aandacht. Al jaren werden Rollins' ongebegeleide solos als hoogtepunten van zijn optredens beschouwd. Wanneer de saxofonist goed op stoom was, lieten de andere bandleden hem solo verder gaan, hetgeen vaak tot monologen van tien minuten leidde. In de jaren 80 probeerde Rollins dit effect te vatten op 'Soloscope', een lp-uitgave van een soloconcert in de tuin van het MoMA, maar het resultaat hiervan was vrij mager, alsof de saxofonist toonladders, arpeggio's en thema's oefende zonder de onderlinge samenhang te onderkennen. 'Solo Sonny' is een veel geslaagdere solo-opname. De vrije associaties, vloeiend als de poëzie van een beatnik, gaan van kinderliedjes tot ballads en van musicalmateriaal tot flarden van bebop-klassiekers.

Het andere hoogtepunt van 'Road Shows Volume 3' is 'Why Was I Born'. Door de lengte van iets meer dan 23 minuten is het duidelijk dat Rollins zich geïnspireerd voelde, maar daardoor oversneeuwt hij zijn band enigszins. Met name een bijna tien minuten durende dialoog met drummer Steve Jordan valt hierbij op. Terwijl Rollins elke keer dat hij zijn vier of acht maten vol mag spelen iets nieuws weet te brengen, lijkt Jordan na verloop van tijd zijn inventiviteit te hebben opgebruikt. Toch deert dit uiteindelijk niet, al was het maar omdat het muzikale spierballenvertoon van de toen 77-jarige saxofonist zo exceptioneel is, dat hem zijn gretigheid om de drummer onder tafel te spelen vergeven mag worden.

'Road Shows Volume 3' is minder sterk dan Volume 1 en minder afwisselend dan Volume 2, maar geeft desondanks een goed kijkje in de sfeer bij een bovengemiddeld concert van een van de laatsten der mohikanen. Te hopen is dat er spoedig een Volume 4 geproduceerd wordt met opnamen uit het uitgebreide archief dat Rollins en zijn geluidsmensen onderhouden. Een verloren gewaande trio-opname uit de jaren 60 zou een gouden greep zijn, maar ook de meer waarschijnlijke keuze voor recent materiaal zou zeer te verwelkomen zijn. Tot nu toe heeft elke 'Road Show' een paar uitstekende opnamen gehad en het is te hopen dat er daar nog veel van bij komen.


Meer horen?
Klik hier voor geluidsfragmenten van dit album.

Labels:

(Sybren Renema, 12.10.14) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.