|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
  Concert Op zoek naar de grens tussen geluiden, herrie en muziek Michael Evans & Susan Hefner / Martin Küchen solo, Oorstof, zondag 26 oktober 2014, Zuiderpershuis, Antwerpen Met als centrale plek het Zuiderpershuis in Antwerpen organiseert Sound in Motion deze maanden een afwisselende concert- en performancereeks, waarin het avontuur centraal staat. Deze zondagavond waren in dit kader dan ook twee optredens te zien: voor de pauze Michael Evans & Susan Hefner en na de pauze Martin Küchen. Michael Evans is een improvisator, drummer, percussionist, thereminspeler en componist uit New York. Zijn staat van dienst is indrukwekkend en divers. Hij werkte samen met kunstenaars als John Zorn, Jac Berrocal, William Parker, Carla Bley, James Chance, Robert Wyatt, Michael Gira, Alexander Hacke en Dave Grubbs. En nu dus met Susan Hefner. Zij is danseres en danspedagoge en maakt reeds sinds haar zestiende performances. De samenwerking leverde gisteravond een verrassend geheel op. Centraal stond het begrip geluid. Wanneer is geluid nu geluid of zelfs herrie en wanneer wordt het muziek? Evans en Hefner hebben er zo hun eigen kijk op. Hoe die eruit ziet, wordt duidelijk als we een aantal momenten uit de performance belichten: zo bestond het eerste deel van dit 'percussieconcert', want dat was het in feite, uit het lopen en rollen tussen en gooien met grote plastic vuilniszakken, met daarin van alles dat herrie maakt. En verderop zat een scène waarin Evans, liggend op de grond, onzichtbaar onder de berg plasticzakken, krijste, sprak en zong. Of neem de film die vertoond werd, waarin Evans in een badkuip zit, terwijl hij zich omhoog wurmt tussen de voorwerpen en daarmee een kakofonie veroorzaakt. Of de film van de bulldozers op een vuilnisstort. Allemaal percussie dus, maar dan wel in de meest vrije vorm, want er kwam geen origineel instrument aan te pas. Wel dus vuilniszakken, een wastrommel, grote en kleine metalen schalen, blikjes, lege plastic flessen en wat je zo al meer in je keuken vindt. En toch: nooit geweten dat een wastrommel klinkt als een gamelan als je er met een houten stok langs strijkt. Martin Küchen speelde gisteravond een soloconcert op altsax en tenorsax, ondersteund met een radio en elektronica. Küchen is een rijzende Zweedse ster. Zijn groep Angles, een nonet, heeft net een nieuw album bij Clean Feed uitgebracht: 'Injuries'. En ook solo heeft hij nog niet zo lang geleden een nieuw album gelanceerd: 'And Everything Inside Came Down As Dust'. En gisteravond stond hij dus in het Zuiderpershuis met een door hemzelf gecomponeerde suite. Wat Küchen doet is niet zo gemakkelijk te duiden. Ja, hij speelt saxofoon, maar de klanken die je dan verwacht blijven grotendeels uit. Hij blaast meer lucht dan klanken, ook al omdat hij de hoorn volstopt met microfoontjes en een demper. En het is allemaal heel zacht, heel subtiel, heel breekbaar, maar tegelijkertijd met een grote zeggingskracht. En dat wordt versterkt door het heel spaarzaam inzetten van radiosignalen, ruis, stemmen, soms een operazangeres en andere, vaak moeilijk te definiëren klanken. Verder heeft Küchens muziek duidelijk verwantschap met zowel minimal music als Afrikaanse ritmes. Het repetitieve karakter daarvan kenmerkt ook zijn muziek. Maar ook het repetitief denderen van machines hoor je er duidelijk in terug. Een hoogtepunt is het deel waarin hij het mondstuk van zijn tenorsax afhaalt en een stuk staccato blaast. Op dat moment is het meer percussie dan saxofoon. En dan nog even over de locatie. Een kleine fabriekshal als bijgebouw van het Zuiderpershuis: het paste wonderwel bij deze kunstenaars, die met ons op zoek gingen naar de grens tussen geluiden, herrie en muziek. Cedric Craps maakte foto's van de concerten van Michael Evans & Susan Hefner en Martin Küchen. Labels: concert (Ben Taffijn, 4.11.14) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
