Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd
Aki Takase / Alexander von Schlippenbach - 'So Long, Eric!' (Intakt, 2014)

Opname:19-20 juni 2014

Vorig jaar was het vijftig jaar geleden dat Eric Dolphy, onverwachts en veel te vroeg, overleed. Het inspireerde Aki Takase en Alexander von Schlippenbach om een eerbetoon te organiseren voor deze grootmeester. Een van de concerten van die serie verscheen eind vorig jaar bij Intakt onder de naam 'So Long, Eric!' op cd. Voor dit eerbetoon trommelden de beide pianisten een keur aan internationale artiesten bij elkaar, waarvan er twee ooit nog met Dolphy hebben samengewerkt, slagwerker Han Bennink en vibrafonist Karl Berger.

Het album bestaat, hoe kan het ook anders, volledig uit composities van Dolphy, in spannende arrangementen van Von Schlippenbach en Takase. Immers, Dolphy heeft nooit de beschikking gehad over een band met twee pianisten, twee drummers, twee bassisten en zes blazers!

Von Schlippenbach is beslist trouw gebleven aan de originele composities van Dolphy. Ze zijn allemaal duidelijk te onderscheiden, maar hij voegt zeker ook het een en ander toe. Zo start 'Out To Lunch!', de titeltrack van het enige officiële album dat Dolphy voor Blue Note maakte, met een slagwerkduet tussen Bennink en Heinrich Köbberling, waarna de rest van de band het thema inzet, maar dan natuurlijk veel zwaarder georkestreerd. Het origineel werd tenslotte uitgevoerd door een kwintet. Wat ook opvalt is dat Von Schlippenbach en de zijnen kiezen voor een minder strak arrangement. Zo zet Nils Wogram een trombonesolo neer die duidelijk eigentijds is. Ook de schrijnende, piepende en krakende trompetsolo van Axel Dörner gaat een paar stappen verder dan dat Freddie Hubbard ging in het origineel.

In 'Serene', een nummer uit de tijd dat Dolphy bij Prestige zat, kiest Von Schlippenbach voor een arrangement waarin alleen de blazers te horen zijn. Eerst horen we Wogram en vervolgens Henrik Walsdorff op altsax. Met de overige blazers erbij ontstaat er een subtiel en melodieus geblazen setting, een soort van serenade. Het arrangement geeft een bijzondere lading aan dit nummer.

De versie van 'Miss Ann', eveneens daterend van rond 1960, duurt ruim twee keer zo lang als het origineel. Takase kiest hier ook voor een wat lager tempo. Tevens is deze versie dramatischer, ruiger. Het is goed terug te horen in de schurende tenorsax solo van Tobias Delius. In 'Hat And Beard', eveneens afkomstig van 'Out To Lunch!', starten de beide pianisten met een duet waar het thema reeds vaag doorheen klinkt. Zodra de rest van de band zich erbij voegt, ontvouwt dit thema zich verder. Al is ook hier de structuur veel opener en losser, speelser bijna, dan in het origineel.

Als er één ding duidelijk wordt na beluisteren van deze cd is het dat Dolphy een uitstekende componist was. Hij heeft de wereld een aantal prachtige nummers nagelaten, die ook vijftig jaar na dato nog steeds zeer de moeite waard zijn. Waarvan akte!

Klik hier om het album 'So Long, Eric!' te beluisteren.

Klik hier voor onze recensie van Eric Dolphy's meesterwerk 'Out To Lunch!'.

Labels:

(Ben Taffijn, 22.5.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.