Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
David Torn - 'Only Sky' (ECM, 2015)
Opname: februari 2014

'At Least There Was Nothing' is de titel van het eerste nummer van dit album. Het klinkt als de troost die de moed der wanhoop biedt. Eenzelfde troost als die de muziek van gitarist en ud-bespeler David Torn hier biedt. Het is de troost van de verlatenheid. Immers, als er niets is, kan er ook niets fout gaan, of is zelfs dat te optimistisch? Intussen waait er een koude wind over de vlakte. In 'Spoke With Folks' is de toon weemoedig, het verhaalt van vroegere tijden, goede gesprekken aan de bar. Maar het is wel érg lang geleden. Torn laat zijn snaren hier met veel echo en vervorming vibreren om het een en ander krachtig over te laten komen. Ach, wat een klaagzang! Vol jankende en schurende tonen. Pathetisch? Ja, een beetje wel.

'Was A Cave, There...' begint met een ijselijk hoge gitaartoon, echoënd, inderdaad klinkend als opgenomen in een grot. Merg en been doorklievend. Het resultaat houdt het midden tussen een op hol geslagen flipperkast en een zaagmachine die op een keiharde kwast in het hout is gestuit. Na deze verontrustende start slaat het nummer om in een minimal music-achtige compositie, waarbij Torn zijn patroontjes eindeloos herhaalt, als een machine. Je zou er nerveus van worden, ware het niet dat er langzaamaan steeds meer chaos in de compositie kruipt, die de patroontjes steeds verder ondermijnt. Maar na ruim twaalf minuten in de grot realiseer je je als luisteraar wel dat dit nu niet bepaald een vrolijk album is geworden. Maar gelukkig, we mogen weer naar buiten de zon in!

Alleen dat die zon zo onbarmhartig heet zou zijn, alles verzengend, daar had je nu ook weer niet op gerekend. In 'Reaching Barely, Sparely Fraught' laat Torn je op een lome, bluesy groove met zijn gemeen overstuurde gitaaraanslagen de hitte voelen. Ook in 'So Much What' weet Torn de sfeer van desolaatheid op te roepen in een reeks echoënde en ijle aanslagen, die als mistflarden voorbijdrijven.

Maar in al zijn dramatiek, regelmatig op het pathetische af, zit de zwakte van dit album. Het is allemaal wel heel overweldigend en overdonderend en soms dus ook behoorlijk over de top. Het is vaak meer dan een mens in één luisterbeurt kan verdragen.

Dus houdt u van duistere muziek, met een flinke scheut weemoed? Koop deze plaat, maar lees voor gebruik de bijsluiter: niet meer dan één nummer per dag!

Klik hier om te luisteren naar een track van deze cd: 'So Much What' (tabblad 'Music').

Labels:

(Ben Taffijn, 31.8.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.