Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Creatieve spanning en woeste intensiteit

CO2 & Rodrigo Amado Motion Trio, vrijdag 2 oktober 2015, De Singer, Rijkevorsel

Het zijn ragfijne patronen die Tom Van Overberghe weeft middels zijn akoestisch gitaarspel. Beheerst en ingetogen knoopt hij de ene draad aan de andere. De kleurrijke draden die tenorsaxofonist en vader Cel hier tussendoor weeft, bezorgen het tapijt een bont uiterlijk. Dat beide musici van CO2 elkaar perfect aanvullen is op zich natuurlijk niet zo heel verwonderlijk, zij kennen elkaar immers door en door, maar het levert evengoed wel heel mooie resultaten op. In die momenten waarop het spel van de Van Overberghes naadloos samenvalt, klinkt de 'saxotaar' energiek en met veel souplesse, terwijl op andere momenten de afwisseling juist garant staat voor creatieve spanning.

Zo beheerst en ingetogen als CO2 klinkt, zo onstuimig start het Rodrigo Amado Motion Trio uit Portugal. Het is een waar spervuur dat drummer Gabriel Ferrandini op zijn publiek afvuurt en de solo's van tenorsaxofonist Rodrigo Amado stuiteren met grote dynamiek door De Singer. Tussendoor horen we cellist Miguel Mira. De gestage ritmische stroom die hij creëert, vormt de perfecte bedding voor Amado's solo's en Ferrandini's woeste slagen. Maar Mira excelleert ook in een dynamisch duet met Amado: de lange geblazen lijnen in combinatie met het plukken aan de snaren levert een energieke combinatie van klanken. En blijft het slagwerk van Ferrandini hier aanvankelijk beperkt tot enige accentuerende slagen, gaandeweg voert hij het tempo op om met orkaankracht te eindigen.

Nee, aan energie ontbreekt het deze heren niet en een groot deel van de tijd wordt er dan ook fel en met grote intensiteit gemusiceerd. En dat het ook anders kan bewijst één van de hoogtepunten van het concert: de drumsolo van Ferrandini, redelijk aan het eind van de set. Een drumsolo die nu eens niet hard en verpletterend is, wat je wellicht gezien het voorgaande zou verwachten. Integendeel: een solo met brushes, bestaande uit subtiele roffels op de bekkens, als regendruppels, zo nu en dan afgewisseld met een harde slag op de trommels. Een spannende solo met een zeer effectief gebruik van stiltes.

Foto's: Guy Van de Poel

Labels:

(Ben Taffijn, 12.10.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.