Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Op het slappe koord...
Cécile McLorin Salvant, zondag 15 november 2015, North Sea Jazz Club, Amsterdam

Lovende recensies. Diverse nominaties en prijzen. Amper 25 jaar. Dan spreek je van aanstormend talent. Na het North Sea Jazz Festival 2014 is dit haar tweede optreden in Nederland. Dat betekent hooggespannen verwachtingen in de uitverkochte Amsterdamse jazzclub. Ondanks de wat onrustige setting van een dinerconcert verschijnt een onverstoorbare Cécile McLorin Salvant op het podium.

Allereerst is er daar die bril, die geniale witte bril waarmee ze in één keer haar persoonlijkheid neerzet. En dan volgt de zang. Ongelofelijk dat zo'n jonge dame zo'n diep doorleefde bluesstem kan hebben. Ze moet een oude ziel hebben en minutieus haar voorbeelden hebben bestudeerd. Haar stem roept herinneringen op aan zangeressen die hun plek in de vocale canon al lang en breed verdiend hebben: Ella Fitzgerald, Bessie Smith, Sarah Vaughn, Billy Holiday, Abbey Lincoln, etcetera. Ze weet in lijn van die traditie op unieke wijze repertoire naar eigen beleving en betekenis te kneden.

Veel componisten uit het American Songbook passeren de revue, niet met hun standards, maar met nummers waarvan McLorin vindt dat ze daarin thuis horen. De thematiek draait vaak rond liefde, feminisme en sensualiteit. Met haar ragfijne dictie en mimiek weet ze melodie en teksten tot een kleine persoonlijke musical te ensceneren en orkestreren.

Het begeleidende trio van pianist Aaron Diehl, bassist Paul Sikivie en Lawrence Leathers op drums zorgt voor de hartslag met hun nadrukkelijk ritmisch en zoekend akkoordenspel. Een mooi contrast voor de ademende lijnen van de zang. De mannen krijgen veel individuele speelruimte. Het zijn de momenten waarbij Cécile stil, met binnenpret en gesloten ogen staat te luisteren.

McLorin Salvant heeft van oorsprong een klassiek getrainde stem. Ze wilde echter meer met de natuurlijke expressiviteit van haar spreekstem werken en stapte over naar de jazz. Ze zet ook haar lichaamshouding en ademhaling in om de zang van nog meer nuances te voorzien. Soms buigt ze voorover met haar kin op de borst om diep grommende en hese klanken te maken en dan weer met het hoofd achterover in de nek voor ijle falsettonen. Het wordt gelukkig nooit vocale kunstjes-acrobatiek. Zelfbewust, lichtvoetig en onverschrokken kiest en volgt ze haar eigen lijnen door de melodie heen. Met heldere frasering speelt ze met de ruimte rond de noten. De intentie achter tekst, klank en melodie, daar gaat het haar om.

In eerste instantie denk je dat zo'n optreden eigenlijk in een concertzaal thuishoort. Maar gaandeweg blijkt ze door haar onverschrokken houding stilte en aandacht - dwars door de onrust heen - af te dwingen. En dat zegt voldoende over haar overtuigingskracht.

Klik hier voor foto's van dit concert door Dave Stoker.

Op 8 maart 2016 is er weer een kans om deze charismatisch dame met tintelende persoonlijkheid te zien en horen in LantarenVenster.

Labels:

(Kees Schreuders, 26.11.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.