Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Richtingloos, maar rijk aan uitdagende polyritmiek
Zhenya Strigalev 'Never Group' featuring Eric Harland, Federico Dannemann & Linley Marthe, vrijdag 1 april 2016, Paradox, Tilburg

Ondanks de mondialisering binnen de jazz zijn Russische jazzmuzikanten nog altijd een zeldzaamheid. Jaren van repressie in het voormalige Sovjetrijk zijn hier mede debet aan. De uit Rusland afkomstige altsaxofonist Zhenya Strigalev vormt hierop een uitzondering. Hij resideert en acteert al enige tijd vanuit het Westen. Ofschoon zijn bekendheid relatief is, slaagt hij er met ogenschijnlijk gemak in gerenommeerde muzikanten aan zich te binden. De bezetting waarmee hij twee jaar geleden zijn eerste album 'Smiling Organizm' uitbracht, bestaat uit drummer Eric Harland, contrabassist Larry Grenadier en stertrompettist in spe Ambrose Akinmusire. In 2014 heeft Strigalev live in het Bimhuis gespeeld, in de bovengenoemde line-up, aangevuld met basgitarist Linley Marthe. In Paradox flankeren drummer Eric Harland en basgitarist Linley Marthe de saxofonist. Never Group, de nieuwe band van Zhenya Strigalev, is een afgeleide van zijn band Smiling Organizm.

De ritmesectie en vooral Eric Harland imponeert. De drummer is voortdurend stralend achter zijn drumkit waar te nemen. Hij ontpopt zich tot de furieuze animator van de groep. Het zijn de vele vakkundige maatwisselingen en de opzwepende dynamiek die bepalend zijn voor de spanning in het groepsgeluid. Geheel in navolging van Marcus Miller laat basgitarist Linley Marthe het hele spectrum van zijn instrument op melodieuze, funky wijze horen. Bij zijn basspel buitelen meerdere melodielijnen over elkaar. Het virtuoze samenspel met Harland maakt de ritmesectie tot een dampend, orgastisch werktuig. De saxofonist, Zhenya Strigalev, wordt hierdoor naar de kroon gestoken. Ook de verdienstelijk spelende gitarist Federico Dannemann wordt er door in de schaduw gezet. Met zijn hoofd in 60˚ stand, overwegend hemels gericht slaagt Strigalev er slechts ten dele in zijn status als opkomende saxofonist waar te maken. In de beweeglijke, naadloze, supersnelle en felle boppassages weet hij nog het meest te imponeren. Maar ook dan komt de altist niet altijd los van clichés. In rustige stukken toont hij zich kwetsbaar en onzeker. De noten die moeten leiden tot overdracht van emotie blijven uit.

Zeker in de eerste van twee lange sets laat de zeggingskracht te wensen over en pruttelt de saxofoon op de achtergrond mee. Het solowerk berust op de schouders van anderen. Vrijgevochten laat Strigalev zich gelden bij het door Ornette Coleman geïnspireerde stuk. Onvoorspelbaar en muzikaal baant hij zich een weg door het onorthodoxe, muzikale landschap van de free jazz. Abstract, rafelig en vindingrijk. Zhenya Strigalev is zeker getalenteerd, maar ontbeert artistieke rijpheid. Dit blijkt niet alleen uit zijn spel. Eclectische muziek vormt vaak en en met recht de basis voor vindingrijkheid, creativiteit en vernieuwing. De door elkaar gestampte mix van zestiger jaren hardbop en moderne invloeden uit funk, fusion, drum-'n-bass, vrije jazz en brokjes improvisatie mist een ziel. De composities zijn hoog energetisch, vaak warrig en richtingloos en op te veel stijlen gebaseerd. Als een oncontroleerbare maalstroom van invallen. Vaak ongepast opdoemend, zonder richtinggevend kompas. Maar niets dan hulde voor de ritmesectie!

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Louis Obbens, 15.4.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.