Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Meer bluesrock dan boogiewoogie
André Valkering Blues 'n Boogie Band & Wouter Kiers, zondag 1 mei 2016, Jazzclub Assen, De Hertenkamp, Assen

Ook bij de Jazzclub Assen is boogiewoogiepianist André Valkering al een vaste gast zolang de club bestaat – en dat is inmiddels 35 jaar. Het recept van zijn Boogie & Bluesband is simpel. Langzame bluesnummers waarin gitarist en zanger Ron 'El Kroppo' Krop en gastsaxofonist Wouter Kiers gefeatured worden, afgewisseld met rappe boogies waarbij de leider een grotere rol speelt. Een en ander in een idioom dat sinds 1970, toen Valkering nummer één op het Nederlandse Boogie Woogie Concours werd, nauwelijks veranderde. Zijn huidige formatie, die alweer zo'n vijftien jaar bijeen is, leunt zwaarder tegen de bluesrock dan op de meer verende boogiewoogiemuziek van de heilige drie-eenheid Ammons-Johnson-Lux Lewis. Dat de band al zo lang samenspeelt hoor je: het geeft de muziek toch iets extra's.

De belangrijkste vormgever is El Kroppo. Zijn klagende gitaar sprak boekdelen in een langzaam nummer dat 'Someday You’ll Be Sorry' heette, doch niet de gelijknamige hit van zanger en trompettist Louis Armstrong was. Gewoon Percy Mayfields klassieker 'Please Send Me Someone To Love', maar dan met een andere tekst.

De andere solist die de aandacht trok was tenorist Wouter Kiers. Die vliegt ook alweer zo'n 25 jaar onder en net boven de radar als bandleider en gastsolist. In die laatste hoedanigheid niet zelden in battle dress tegen andere heavy-duty tenorbeulen. In Assen had hij niet echt een sparringpartner tegen wie hij zijn rauwe raspende sound kon schuren. King Curtis leek een referentiepunt.

Verwacht van drummer Leon van Etten geen spectaculaire breaks. Als begeleider, in een elementaire soulblues-groove of een shuffle, voldeed hij beter dan als solist. Een nummer lang dacht ik werkelijk dat er in een belendend vertrek een kloek duivenhok voor een vlucht van zo'n achttien diertjes in elkaar werd getimmerd, tot ik me realiseerde dat het Van Ettens bastrommel was.

Leider André Valkering maakte eerlijk gezegd meer indruk met zijn solo's op de harmonica dan met zijn enigszins plichtmatig (elektrisch) klavierwerk. Verbeeld ik me dat ik er Rob Hoeke nog steeds in door hoor sijpelen? Een enkele keer kreeg het gebodene het karakter van een bluesjam in een ver verleden. Zo'n feestje waarbij Big Joe Turner onverwachts breed shoutend en galmend binnen kan komen stappen.

Nu kan aangevoerd worden dat de omgeving wellicht ook niet echt inspirerend werkte. De Jazzclub Assen resideert tegenwoordig in een zaaltje dat door de week ongetwijfeld heel goed voldoet voor de dagbesteding van een vijftigtal patiënten, pardon, cliënten. Nu zat daar bij benadering het dubbele aantal jazzlustigen onder de tl-balken, van wie een select gezelschap zich op het dansvloertje tijdens de laatste set armen en benen uit de respectieve kommen werkte.

Labels:

(Eddy Determeyer, 10.5.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.