Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Met passie gespeeld, maar niet overtuigend
Jef Neve, vrijdag 22 april 2016, Paradox, Tilburg

De Belgische pianist Jef Neve is een theaterman, zo bleek ook weer tijdens zijn soloconcert in Paradox. Hij vermaakt zijn publiek met uitgebreide beschouwingen over Joni Mitchell en Billy Strayhorn, staat stil bij de terreuraanslagen in Brussel en hoe het hem raakt dat extreem rechts de gelegenheid pakte om aandacht te vragen voor hun standpunten. Hij doet het met passie en overgave. Zoals hij spreekt, zo speelt hij piano, met passie en overgave.

In een aantal gevallen werkt dat duidelijk in zijn voordeel. Zo speelt hij 'A Case Of You', een liefdeslied van de zo door hem gewaardeerde Mitchell, over het algemeen met de vereiste soberheid en plant hij zijn noten op zorgvuldige en overdachte manier. Maar ook hier openbaart zich wat zich op veel plaatsen in dit concert manifesteert. Neve houdt ervan om de muziek te verfraaien, ook waar dat niets toevoegt of zelfs hinderlijk is, zoals hier bij Mitchell. Bonter maakt hij het in de lyrische stukken in dit concert, zoals de covers 'Lush Life' van de eerdergenoemde Strayhorn en 'I Mean You' van Thelonious Monk. Deze stukken op een lyrische manier spelen is niet het probleem, dat hoort bij deze muziek, maar Neve is wel heel erg enthousiast. Met alle verfraaiingen en uitweidingen gaat hij regelmatig over de grens en dan wordt het lyrisch, bombastisch en sentimenteel. Maar bovenal rijst de vraag wat Neve nu eigenlijk toevoegt aan deze standards en dan is het antwoord helaas: weinig. Kortom, de noodzaak ontbreekt.

In zijn eigen stukken gaat het niet wezenlijk anders, maar tevens valt hier op dat de stukken aan de magere kant zijn. Zo schreef hij onlangs op zijn hotelkamer in Nieuw-Zeeland, waar hij was tijdens de aanslagen in Brussel, 'Crystal Lights'. Het is een concentrische opeenvolging van ritmische patronen, die slechts langzaam veranderen. Het optimisme voor een betere wereld straalt ervan af, maar als compositie is het wel erg mager. Hetzelfde geldt voor 'Solitude', de muziek die Neve schreef voor de gelijknamige choreografie. Hij doet in een toespraak uitvoerig uit de doeken wat zich afspeelt op het podium, maar de compositie die hij daarna speelt biedt op geen enkele wijze aanknopingspunten bij zijn verhaal.

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Ben Taffijn, 4.5.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.