Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert
Rava verbindt melodie met vrije abstractie
Enrico Rava New Quartet, donderdag 5 mei 2016, Bimhuis, Amsterdam

Het IJ wordt prachtig beschenen door zonnig avondlicht. De voertaal in het Bimhuiscafé wordt, tremolo en staccato, overheerst door het Italiaans. De atmosfeer in de zaal, waar de zwart velours gordijnen hermetisch zijn gesloten en het licht is gedempt, vormt een contrast. En contrast is de metafoor waar het om draait in het werk van Enrico Rava.

De helft van de stoelen is gevuld. Waarom trekt de vaandrager van de Italiaanse jazz zo weinig Nederlands publiek? Verdiensten worden niet altijd rijk beloond. Een jammerlijke inschattingsfout, zo zal blijken.

Vanaf 1981 bezoekt Rava (1939) het Bimhuis met regelmaat, in gezelschap van diverse getrouwen en met uiteenlopende projecten. Ook deze avond treedt hij op in een nieuwe formatie met gitarist Francesco Diodati (1983), bassist Gabriele Evangelista (1988) en drummer Enrico Morello (1988). Getalenteerde jonge landgenoten die Rava bijeenbracht voor de opname en de performance van zijn recente cd-album 'Wild Dance', dat is uitgebracht door ECM Records. Het repertoire omvat nieuwe composities en hoogtepunten uit de jaren 80 en 90.

In het lang uitgesponnen eerste stuk klinkt een onbestemde lyrische bespiegeling. De melodie is smartelijk en soms wanhopig. Diodati speelt een dromerige begeleiding en Evangelista vult aan met terughoudend swingende motieven. Rava gooit er noodkreten tussendoor. Morello volgt of anticipeert en maakt ingetogen, genuanceerde contrasten. Het volgende stuk opent messcherp met een nauwelijks te bevatten energiek swingend bopthema. Unisono spelen Rava en Diodati melodielijnen die zich bewegen als pseudo-glissando's. Het thema keert herhaaldelijk terug, waarbij het rafelig wordt onderbroken door vertragingen en vrije improvisaties. Er volgt een stuk vol drama en bespiegeling. Diodati schetst vergezichten in lang uitgewerkte solo's. In zijn transparante gitaarspel omspeelt hij de melodie in kleurrijke variaties.

Een stuk dat begint als een dromerige ballad gaat over in een dramatische impressie, waarin snel wordt geschakeld tussen tederheid en schrille rock. Via loops bouwt Diodati een complex cluster van effecten, die uitlopen in een onvermijdelijke climax. Opeens ontstaat een swingend intermezzo als inleiding op een indrukwekkende bassolo van Evangelista. Helder en puntig voert hij het tempo naar grote hoogte, waarbij hij beheerst en trefzeker aan de snaren blijft trekken en volledig controle houdt over zijn instrument.

Rava en zijn begeleiders nemen ruimschoots de tijd voor een geïnspireerd concert. De groep heeft een hecht verband en een mooie rolverdeling. Onderling wordt veel ruimte gecreëerd. Rava speelt met gloedvolle passie en voert een evenwichtige regie over de groep. Zijn timing is sterk, soms bijna katachtig. Rava stelt hoge eisen aan zichzelf.

Italiaanse jazz en geïmproviseerde muziek heeft een onvermijdelijke hang naar drama en theater. Temperamant en understatement die je ook vindt in architectuur, literatuur, schilderkunst, opera en film. De kunst van het decoreren en ontroeren. Politiek blijft hier even buiten beschouwing.

In zijn kenmerkende spel verbindt Rava melodieus spel met abstracte, vrije vormen. Hij klinkt poëtisch, weerbarstig of open, en geeft nog altijd verrassende wendingen aan zijn muziek. Een selecte groep toeschouwers was getuige van een geroutineerde, maar bovenal bevlogen trompettist, die nog goed in staat is om een stempel op de Italiaanse jazz te drukken.

Cees van de Ven fotografeerde dit kwartet op 4 mei in de Handelsbeurs te Gent.
Klik hier voor zijn fotoverslag.

Labels:

(Unknown, 4.6.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.