Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
So far, so good!
Michiel Stekelenburg Quintet, vrijdag 10 juni 2016, Paradox, Tilburg

Het Michiel Stekelenburg Quintet vormt het sluitstuk van een gevarieerd en spannend jazzseizoen in Paradox. Terwijl een glorieus nieuw programma, met onder andere het Jaco Bro Trio, Nils Petter Molvaer, Kurt Rosenwinkel en Paolo Fresu zijn schaduw al vooruitwerpt.

Michiel Stekelenburg is van oorsprong een rockgitarist en maakte ooit deel uit van de Nederlandstalige band Vals Licht. Stekelenburg heeft ogenschijnlijk veel persoonlijkheidskenmerken die een prachtige basis vormen voor een muzikale loopbaan. Een moderne, enthousiaste podiumuitstraling, gekoppeld aan gepaste bescheidenheid. Daaraan kan worden toegevoegd dat Stekelenburg beschikt over lef en bravoure. Dit komt tot uiting op zijn zeer recent verschenen tweede album 'Layers', waarin de gitarist alle composities voor zijn rekening neemt. Een grote stap in de richting van een onderscheidend kunstenaarschap. De bezetting van de band is ten opzichte van het vorige album 'Hypnos' onderhevig aan een aantal mutaties. Efraim Trujillo vervangt Tom Beek op saxen en Jeroen van Vliet is voor de cd-opname de pianist van dienst. Tijdens de cd-presentatie in een goedgevuld Paradox is Van Vliet vervangen door Franz von Chossy. Drummer Pascal Vermeer en bassist Guus Bakker vormen het stabiele ritmetandem.

'Layer' staat voor 'laag' of 'gelaagdheid' en heeft als zodanig diverse betekenissen. Het over elkaar leggen van meerdere klanken die dezelfde partij spelen, vormt de basis bij veel nummers van het Michiel Stekelenburg Quintet. Bij de melodieuze thema's verzorgen zowel Stekelenburg als Trujillo, afgewisseld door Von Chossy, (deels) samenvallende frases. Het kwintet speelt tijdens de tweesetter grotendeels materiaal van 'Layers', maar schuwt de composities van het vorige album 'Hypnos' allerminst.

In het overwegend hoogenergetisch optreden wisselen meer op jazz georiënteerde en door rock beïnvloede composities elkaar af. Vaak wordt weloverwogen en robuust de weg naar de muzikale apotheose ingezet. In een keurige balans tussen het melodieus en harmonieus gedachtengoed laten Stekelenburg en Trujillo veel lyrisch solowerk horen. Relatief vaak opzwepend en dichtgetimmerd. Bij vlagen blijkt het kwintet ook uit de voeten te kunnen met stemmingen zoals melancholie en suspense.

Afwijkend is vooral de stemming in 'Morning Song'. Hier staat de zwierige luchtigheid voorop, met opwaaiende zomerjurken in het verschiet. Dat de toegift 'Go With Sco' gezien het rafelige funky spel een gepast slotstuk is, doet niets af aan de conclusie dat er nog veel te winnen is in het spel en de composities van het kwintet. Hoewel verdienstelijk, kan een meer onderscheidend gitaargeluid de karakteristiek en de eigenzinnigheid nog verder verhogen. Variatie in het repertoire en meer licht en ruimte in de composities zullen ervoor zorgen dat deze nog meer aan kracht winnen.

Klik hier voor foto's van dit concert door Donata van de Ven.

Labels:

(Louis Obbens, 21.6.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.