Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Grootmeesters op toetsen

Alexander von Schlippenbach & Aki Takase, vrijdag 16 september 2016, De Singer, Rijkevorsel

Aki Takase begint met een solo-optreden bestaande uit een collage van stukken van Duke Ellington, met onder andere 'Caravan' en 'Solitude'. Ze speelt het weerbarstig melodieus met abstracte uitweidingen, vol energie en overgave. Ten diepste swingend, maar evengoed soms stug en onnavolgbaar, met veel respect voor de traditie. En ook wel met een theatraal aspect - helemaal in haar eigen stuk 'Cherie' - dwingend en met grote zeggingskracht werkt ze zich door de noten heen.

En dan is het tijd voor de eerste set, waarin we beide pianisten eendrachtig naast elkaar vinden. Takase samen met Alexander von Schlippenbach. Het is een wonderlijk schouwspel, de vier handen langs elkaar heen bewegend, elkaar soms net niet in de weg zittend. Hoogtepunten zijn twee stukken van Takase, 'Steinblock' en 'Dr. Beat'. 'Steinblock' klinkt exact zoals het hoort, als een blok steen. Het is onverbiddelijk staccatospel dat Von Schlippenbach hier laat horen, alsof hij aan het hakken is op dat blok, terwijl Takase hier even heftige akkoorden speelt, met een dramatische ondertoon. Massief als een steenblok. In 'Dr. Beat' neemt Takase het ritme en de melodie voor haar rekening, terwijl Von Schlippenbach aanvult met alleen de rechterhand, spelend in het hoge register. Soms als een schaduw van Takases spel, soms zijn eigen gang gaand, Takases melodie verrijkend. En altijd met grote souplesse en speelsheid.

Na de pauze horen we Von Schlippenbach solo in een combinatie van fragmenten van Thelonious Monk en Eric Dolphy, gecombineerd met improvisaties. Op volstrekt natuurlijke wijze breit Von Schlippenbach de melodieën aan elkaar tot een logisch klinkend geheel. Zo moet het en niet anders, lijkt de gedachte. En hij speelt zoals wellicht niemand anders dat kan, met ragfijn spel, bijna intiem en zeer nauwkeurig. Hier is iedere noot van belang en iedere noot hoort precies daar en nergens anders, totaal vanzelfsprekend. En waar het spel van Takase duidelijk theatrale, heftige elementen heeft, klinkt Von Schlippenbach precies contra: nuchter, ernstig, bijna hoekig.

Ook het tweede moment waarop ze samenspelen is weer de moeite waard en het is prachtig om die twee speelwijzen naast elkaar te horen en te merken hoe ze elkaar beïnvloeden. Dat deze twee mensen, ook als stel reeds zo lang samen, elkaar door en door kennen is hier in iedere noot te horen. Eindigen doen ze met het carnavaleske 'The Bavarian Calypso'. Von Schlippenbach refereert aan een van zijn oudste muzikale herinneringen. Als jongetje van 7, inmiddels 70 jaar geleden, hoorde hij een Beierse zanger; het melodietje heeft hem niet meer losgelaten.

Concertfoto's: Jef Vandebroek

Labels:

(Ben Taffijn, 26.9.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.