Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
The Necks op herhaling
maandag 8 mei 2017, De Singer, Rijkevorsel

The Necks, nog niet zo lang geleden vierden ze in het Amsterdamse Bimhuis nog hun dertigste (!) verjaardag als trio. En ook weer nu, tijdens het concert in De Singer, hoor je dat ervan af. Die dertig jaar levert het meest hechte samenspel op dat je je kunt wensen. Vernieuwend is dit trio niet meer, daarvoor beoefenen ze reeds te lang deze stijl waarin ze jazz, minimal music en trance vermengen tot een eclectisch en bij tijd en wijle opzwepend geheel. Geen probleem, vernieuwing is niet altijd nodig, soms kan verdieping ook heel goed werken. En juist op die momenten, een belangrijk deel van de eerste set en het tweede deel van de tweede set, weten pianist Chris Abrahams, drummer Tony Buck en bassist Lloyd Swanton je mee te voeren in hun eindeloze maalstroom van repeterende klanken.

En dat terwijl hun stukken altijd zo ingetogen, bijna poëtisch aanvangen. In het eerste stuk is het Abrahams met zijn bijna romantisch aandoend motiefje, Swanton voegt zich er met enige grepen bij en zorgt voor de extra spanning. En dan geeft Buck met zachte roffels de aanzet tot datgene wat The Necks zo herkenbaar maakt: dat repeterende, hallucinerende geluid. Dat geluid dat het ene moment klinkt als de branding en het volgende als een razende storm. Dat geluid waarin de tijd wordt opgeheven. Tot Abrahams zich aan de stroom ontworsteld en er zich weer zelfstandige muzikale motiefjes aandienen. De opmaat naar het einde van de eerste set.

In de tweede set zet Swanton letterlijk de toon, nu voorzien van strijkstok, met een slepend ritme, als een langzame dans. Voer voor choreografen. Slepend, maar ook met een weerbarstige, sombere kant. Minder meeslepend dan in de eerste set, met name omdat in dit stuk de drie stemmen meer los van elkaar opereren. Pas op twee derde van deze set kiest het trio wederom voor de maalstroom, wordt je weer meegenomen, verzetten heeft geen zin. Tot het ook hier weer langzaam uitdooft, héél langzaam. Abrahams eindigt wederom, nu met grommend lage pianoakkoorden.

Foto's: Cees van de Ven

Labels:

(Ben Taffijn, 13.5.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.