Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd
Angiolo Tarocchi Jazz Orchestra- 'Unwired' (JCH Productions, 2017)

Opname: 14-15 februari 2016

De Italiaan Angiolo Tarocchi is een veelzijdig man. Van huis uit bekwaam op de contrabas, heeft hij de afgelopen jaren zijn werkterrein aanzienlijk verbreed. Mede dankzij zijn brede opleiding, waarin zowel hedendaags gecomponeerde muziek als jazz een plaats kreeg. Zo is hij actief als componist, arrangeur, leraar en sinds 2015 als dirigent van een eigen orkest: het Angiolo Tarocchi Jazz Orchestra (18 musici en een zangeres), een vergrote versie van het Jazz Chromatic Ensemble dat reeds sinds 1989 bestaat. Onlangs zag de debuut-cd van dit orkest het licht, 'Unwired', met daarop vijf nummers die alle aspecten van Tarocchi's muziek voor het voetlicht brengen.

Dat Tarocchi deels gevormd is door de klassieke muziek is goed te horen. Zo heeft het begin van 'Unwired' duidelijk symfonische allure en laat hij met de beide solo's voor basklarinet en fluit en de bijpassende pianobegeleiding eveneens horen dat hij als componist duidelijk beïnvloed is door de klassieken. 'Unwired' wint er alleen maar door aan kracht. Direct valt hier overigens ook op dat Tarocchi voor dit orkest het neusje van de zalm van de Italiaanse jazz bijeen heeft gebracht.

In 'Blues To Blues' horen we een geheel andere kant van het orkest. Hier brengt Tarocchi een soort van ode aan de klassieke bigbandjazz, gebaseerd op thema's van Daniele Cavallanti, met wie hij het Jazz Chromatic Ensemble leidt. In 'Dark Eyes' brengt Tarocchi eveneens een soort van ode, maar dan aan de Ossetische componist van liederen Ahser Dzhigkaev. Het is een zeer aantrekkelijk stuk, met een enorme drive. Bijzonder is de trombonesolo van Andrea Baronchelli.

En dan rest nog 'Skydream #5', voorafgegaan door het zeer korte #3, dat er een opmaat toe vormt. Tarocchi heeft het stuk reeds uitgebracht met het Jazz Chromatic Ensemble, maar was benieuwd hoe het met een orkest van deze omvang zou klinken. Nu, hier kunnen we kort over zijn: uitstekend. Het stuk heeft een in lagen opgebouwde stuwende drive, die hier door de blazers meeslepend wordt vormgegeven. En dan die gierende gitaarsolo van Alberto N.A. Turra en de swingende altsaxsolo van Francesco Bianchi. Meesterschap.

Angioli Tarocchi dus, met zonder meer een van de beste bigband-albums sinds tijden. Onthouden die naam.

Klik hier om het album te beluisteren.

Labels:

(Ben Taffijn, 13.8.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.