Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Jazz Class-X
Sonny Rollins - 'A Night At The Village Vanguard' (Blue Note, 1958)
Opname: 3 november 1957

Sonny Rollins was met jazz opgegroeid in Harlem en had al met Miles Davis, Thelonious Monk, Clifford Brown, Max Roach en vele andere grote muzikanten gespeeld toen hij halverwege de jaren 1950 onder eigen naam albums begon op te nemen en in 1957 uitpakte met een trioformule. Met Shelly Manne aan de drums en Ray Brown op contrabas ging hij op 'Way Out West' vrij zijn gang, zonder dat een pianist akkoorden zat mee te spelen. 'A Night At The Village Vanguard' laat hem horen terwijl hij zo live soleerde met twee andere ritmesecties in een club in de herfst van dat jaar. Ongehinderd stond hij te pieken, zijn creativiteit scheen onuitputtelijk. Hij speelde in en rond thema's, zijn ademstoten bliezen in en uit de melodie. Hij speelde alsof hij met dat improviseren eindeloos kon doorgaan, krachtig en viriel, maar ook romantisch. In 2010 zou saxofonist Jon Irabagon het op zijn 'Foxy' in die manier van spelen nog wat verder drijven en met de hoes verwijzen naar 'Way Out West', weliswaar niet in cowboy-pose met een tenorsax in plaats van een revolver tegen een western achtergrond, maar met een sexy babe in bikini met sax in de duinen...

Sonny Rollins was in die jaren dé saxofonist, briljant en grensverleggend, die zijn instrument beheerste en kon improviseren zonder dat het een moment ging vervelen. In de Village Vanguard ging hij aan de slag met populaire tunes en met bebopklassiekers. Ook dat houdt deze opnamen aantrekkelijk: of je nu de jazzgeschiedenis nog maar pas begint te verkennen of van standards al ettelijke versies hebt gehoord, je kan keer op keer genieten van heerlijke instrumentale live-uitvoeringen die overstromen van ideeën.

Op de originele live-lp stonden spontane versies van drie populaire liedjes met een geschiedenis, te beginnen met 'Old Devil Moon' uit een musical van 1947 en bij Rollins live van bij het begin begeleid met opgewekte percussie en bas. Eind jaren 60 zou Petula Clark het nog zingen. Je vindt er ook 'Softly As In A Morning Sunrise' op, oorspronkelijk uit een operette van 1927 en weer opgepikt in een jaren 40-filmversie, in de Villlage Vanguard mét het melancholische karakter van de song, maar ook met ronde, warme noten op de bas van Wilbur Ware, die in die periode vaak met Thelonious Monk speelde. De tristesse ging nog dieper in het trage 'I Can’t Get Started', dat Billie Holiday in 1938 had opgepikt en dat nadien nog door vele andere grote jazzmuzikanten zou worden gespeeld, eigenlijk afkomstig uit een theaterstuk van 1936 en toen gezongen door Bob Hope. Latere uitgaven die verder plukten uit de drie sessies van die dag brachten onder andere nog een meeslepende versie voort van 'I’ve Got You Under My Skin' en een energieke van 'What Is This Thing Called Love', twee prachtige liefdesliedjes van Cole Porter.

Rollins eerde daarnaast de bebop met 'A Night In Tunesia', een klassieker van Dizzy Gillespie die hij 's namiddags al lekker lang en levendig speelde met Peta LaRoca en Donald Bailey en met 'Striver’s Row', dat hij baseerde op de akkoorden van 'Confirmation' van Charlie Parker, die in 1955 was gestorven. Een andere eigen compositie van Rollins was 'Sonnymoon for Two', kwiek en soepel swingend met de vrolijke noten van Wilbur Ware op bas en het speelse, stuwende slagwerk van Elvin Jones, die van 1960 tot 1966 mee zou spelen met het John Coltrane Quartet. Hij zou er in 1965 dan ook bij zijn om de legendarische lp 'A Love Supreme' op te nemen.

Het gegeven indachtig dat jazz een genre is dat zich graag, zo niet bij voorkeur live laat genieten, raden wij voor uw collectie niet minder dan 'A Love Supreme' ook 'A Night At The Village Vanguard' aan, een document dat live en levenslustig een jazzlegende illustreert op het toppunt van zijn kunnen en hem persoonlijk in zijn aankondigingen aan het woord laat. Het was de eerste plaat die uitkwam in een nog altijd groeiende reeks van opnamen live in de Village Vanguard en het is een mijlpaal gebleken, een van 17 Essential Hard Bop Recordings volgens Scott Yanow, die vele artikels en elf boeken schreef over jazz. Het is een klassieker die saxofonisten ontzag blijft inboezemen en liefhebbers van jazz blijft aanspreken.

Foto: Francis Wolff

Labels: ,

(Danny De Bock, 25.8.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.