Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Een Afro-Amerikaanse verademing!

Marquis Hill Blacktet, woensdag 25 oktober 2017, Paradox, Tilburg

Het is een verademing om, naast delicate geïmproviseerde muziek uit Europa, weer eens een compromisloze, energieke jonge blazer uit de Verenigde Staten te mogen horen. Marquis Hill wordt beschouwd als een natuurtalent, zeker nadat hij in 2014 de Thelonious Trumpet Competition heeft gewonnen. Zijn reputatie groeit, zeker nadat het winnen van deze prestigieuze prijs hem een contract oplevert bij Concord Records. Vorig jaar is op dit label 'The Way We Play' uitgebracht.

De toonzetting van Hill is opvallend zijdezacht en kraakhelder, met een glans van vibratie. Zijn articulatie is bij vlagen vlijmscherp. De trompettist kan niet worden betrapt op goedkoop effectbejag. Hij speelt op energieke wijze uptempo stukken in de 80 minuten durende eerste set, maar overschreeuwt zich nooit. De lyriek blijft steeds binnen handbereik. Zijn ambitie is waardig improviseren en hij gooit hier hoge ogen mee. Het Blacktet speelt, naast oorspronkelijke composities, ook op verfrissende wijze standards, gecombineerd met eigentijdse sporen van R&B en hiphop.

Marquis Hill is met zijn 31 jaar al in staat een band te leiden. De balans binnen de groep en de arrangementen getuigen zowel van visie als standvastigheid en souplesse. De keuze om een vibrafonist in de band op te nemen biedt een scala aan mogelijkheden. De tengere Joel Ross zorgt voor twinkelende, ritmische accenten en bedient fijngevoelig de mallets om tegendraadse kristallen te creëren. Het siert Hill dat het totale groepsgeluid niet ondergeschikt wordt gemaakt aan de solistische verhandelingen. De interacties tussen trompet, saxofoon, vibrafoon, contrabas en drums zijn al even natuurlijk als ingenieus. De drumexplosies van de meest spraakmakende en veelzijdige drummer uit Chicago zijn grensverleggend, compromisloos en verankerd in vele stijlen. Hij is een lust voor oog en oor. Makaya McCraven noemt zichzelf een 'beat scientist'. Zijn percussie, beats en grooves vormen het fundament, de bouwstenen en het cement van deze muzikale exercitie.

De aanhoudende baslijnen van Jeremiah Hunt zijn gedegen en saxofonist Josh Johnson gooit na een bescheiden start alle schroom van zich af. Dartelend als een jonge hinde met veel spelvreugde en gevoel voor soul baant hij zichzelf een weg tussen de virtuoze blazer Hill en drummer McCraven. In de tweede set wordt met een dezelfde intensiteit gemusiceerd. Echter het tempo van de stukken en de lengte van de set wordt verminderd.

Het Blacktet geeft als statement af dat de rol van de Afro-Amerikaanse jazz nog lang niet kan worden afgeschreven. Wie een keer Makaya McCraven in zijn rol als bandleider wil aanschouwen kan op 10 november naar Paradox!

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Louis Obbens, 3.11.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.