Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd-box
Paul van Kemenade - 'Master Of Lyric - Selected Works 1977-2017' (KEMO, 2017)


Zoals links en rechts al duidelijk is gemaakt, viert altsaxofonist, componist en conceptmuzikant Paul van Kemenade dezer dagen allerlei jubilea. Zelf zestig jaar, daarvan veertig muzikant en het door hem georganiseerde Stranger Than Paranoia-festival vierde eind vorig jaar zijn zilveren feest.

Om een en ander te vieren heeft Van Kemenades stichting een luxe box met vier cd's in gelimiteerde oplage uitgebracht, die een overzicht biedt van zijn carrière. Je gaat natuurlijk zijn alleroudste solo, met pianist Ron van Rossem uit 1981, vergelijken met het nieuwste spul, afgelopen jaar met toetsenprins Jasper van 't hof en drummer Mariá Portugal. Ja, die door Cannonball Adderley geïnspireerde bluesschreeuw heeft er altijd al ingezeten. Maar ik hoor elders ook Charlie Mariano, met name in 'Contra Suite II' en 'Jajaja... M'. 'M' lijkt me voor Charles Mingus te staan, wat dan weer de associatie met Mariano oplevert. Het geluid lijkt door de jaren aan inhoud, aan nuancering te hebben gewonnen. Een beetje analoog aan het uiterlijk van zijn Yamaha YAS-61, die er op recente foto's uitziet als een uit de Golf van Elefsina opgedoken nog niet nader geïdentificeerd artefact van 2500 jaar oud. Hoe dan ook, de passie en de nieuwsgierigheid zijn onverminderd.

In het nummer 'Close Enough' uit 2010 hoor je Van Kemenade ten voeten uit. Binnen het tijdsbestek van een minuut of acht is hij achtereenvolgens lyrisch, assertief en kwetsbaar. Die mood swings verlopen heel naturel en geloofwaardig. Het onderhavige hofje, met Ray Anderson, Frank Möbus, Ernst Glerum en Han Bennink, is overigens zo ongeveer de sterkste combinatie onder Van Kemenades commando. Al mag het trio met trompettist Eric Vloeimans en bassist Wiro Mahieu (2008) ook niet onvermeld blijven. Uniek, dat weemoedige geluid van de twee blazers. Maar ach, elk project leverde voor de betrokken muzikanten en de luisteraars spannende momenten op.

Zijn thema's – vrijwel alles is eigen werk – hebben de eenvoud van volksmuziek. Het zijn de kleuren en de variaties die de stukken fascinerend maken. Met hun simpele vormen kunnen ze makkelijk blijven haken. Ik had 'Mex' drie jaar niet meer gehoord, maar floot het zó mee.

Een ander hoogtepunt is 'Freeze' uit 2001, met het Metropole Orkest. Arrangeur Jim McNeely vergrootte het geluid en het idioom van de saxofonist heel mooi naar het 53-koppig ensemble. Of, in een ogenschijnlijk meer intieme setting, met de gitaristen Jacques Palinckx en Maurice Leenaars. Hoe de saxofonist tegen de rauw krijsende gitaar van Palinckx opklimt en gaandeweg energie wint.

Punten van kritiek tenslotte: waarom moest een aantal nummers ingekort worden? Nota bene de allereerste solo mogen we niet tot het einde beluisteren! Vreemder nog, gezien de zorg en de munten die er in de productie zijn gestoken, is de titel van de collectie. 'Master Of Lyric'. Hoezo de Meester van de Tekst? Uit het bijgesloten boekje maak ik op dat 'Master Of Lyricism' is bedoeld. Ai.

Paul van Kemenade is momenteel op tournee met Ray Anderson, Ernst Glerum en Han Bennink. Klik hier voor tourdata.

Labels:

(Eddy Determeyer, 16.1.18) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.