Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
03 - 'Trashumancia' (Sofa, 2017)
Opname: mei-juni 2015

Tien jaar geleden bracht 03 zijn debuutalbum uit, '... De Las Piedras', bij Another Timbre. Vorig jaar verscheen het tweede album, 'Trashumancia' bij het Noorse Sofa Records. Niet dat het de afgelopen jaren volledig stil was rond dit trio van percussionist Ingar Zach, fluittiste Alessandra Rombolà en accordeonist Esteban Algora, maar het opnemen van een nieuw album was er niet van gekomen. Wel verzorgden ze spraakmakende optredens met een keur aan internationale geestverwanten, zoals het Merce Cunningham Dance Ensemble. Wat zeker niet helpt bij het regelmatig uitbrengen van nieuwe releases is het feit dat de drie musici hun activiteiten niet beperken tot 03 en nu niet bepaald bij elkaar om de hoek wonen. Zach komt uit Noorwegen, Rombolà uit Italië en Algora uit Spanje. Vindt dan maar eens een gaatje in de agenda waarop iedereen kan. In mei en juni 2015 was dat gaatje er wel en toog het trio andermaal naar de Ermita de Nuestra Señora de la Anunciada in het Spaanse Urueña, een elfde-eeuwse Romaanse kerk waar het trio tien jaar eerder ook zijn debuut opnam.

Zelden hoor je een album waar het er zo subtiel aan toe gaat als hier. In 'Amaneceres' horen we bellen - zoals van de koeien in een weiland, die allergrootste trommel in een orkest - de gran cassa, beiden bespeeld door Zach en veel geritsel en gefrunnik, deels percussie van Zach en deels wat aangeduid staat als ceramische objecten, die door Rombolà onder handen worden genomen. En waar komen die ritmische bewegingen, als de golfslag in 'Tras Un Sol violente' vandaan? Het klinkt als een soort van magische dans. In 'Caminar, Caminar, Caminmando' zet de drone van Algora's accordeon de toon, aangevuld met de hoge noten van Rombolà's fluit en de percussie en de elektronica van Zach.

Ook 'Naturaleza Inerte' start met een diepe bastoon van de accordeon, zo te horen aangevuld met elektronica. Opvallend is de spanning die hier wordt gecreëerd, mede dankzij de verontrustend klinkende percussie. In 'Lobiziniega', wellicht wel het hoogtepunt van het album, komen we weer dat bijna tribale ritme tegen. Duister, ontleend aan die eerdergenoemde gran cassa, elders aangevuld met felle uithalen op de accordeon tot een aards, onstuimig geheel. Subtiel is dit stuk muziek allerminst, brekend met de muziek tot op dat moment. Met afsluiter 'Al Caer La Noche' keert de rust echter weer terug. Geluiden als die van de natuur worden ons deel.

Bijzonder aan dit album is zonder meer ook de kwaliteit van de opname gemaakt door Miguel Angel Tolosa, geholpen door de prachtige akoestiek van deze kerk. Het is of je erbij bent, bij dit bijzondere trio.

Labels:

(Ben Taffijn, 16.2.18) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.