Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Postma vertrouwt op intuïtie

Tineke Postma Quartet, vrijdag 15 februari 2013, Paradox, Tilburg

Tineke Postma gaf het bij aanvang al aan - "zo fijn om hier weer terug te zijn" - en dat vond het enthousiaste publiek in een volgepakt Paradox duidelijk ook. Terug op het honk gaf zij een prachtig concert met oude en nieuwe stukken, in goed gezelschap verkerend van pianist Marc van Roon, drummer Martijn Vink en bassist Clemens van der Feen.

Spelend op de alt- en sopraansax, vielen de monden regelmatig open van bewondering voor Postma's fenomenale techniek. Haar drang naar perfectionisme is kenmerkend, maar siert haar ook. Toch is het niet alleen dat wat Postma zo speciaal maakt. Steeds meer laat ze zien wie zij is, en dan bedoel ik niet alleen in haar spel. Babbelend met het publiek, maar ook interactief met haar podiumgenoten, lijkt ze meer uit haar schulp te kruipen. In combinatie met haar voorliefde voor melodie en klankkleur wordt zijzelf en haar muziek steeds toegankelijker en, nou ja, mooier.

Die ontwikkeling werd met name zichtbaar in oudere stukken als 'Short Conversations', 'Before The Snow', en 'Searching And Finding'. De opbouw en uitwerking ervan getuigden van verdieping en herziene mogelijkheden. Daardoor bleef het boeiend om ze weer voorbij te zien komen. Postma liet haar saxen vooral in de lagere regionen steeds vaker verkennen en gaf vrije ziel Van Roon regelmatig de ruimte haar hinten op te pakken en te volvoeren. Postma's indrukwekkende solo-intro van 'Searching And Finding' kreeg een extra dimensie door de resonantie in de klankkast van de vleugel, als een lichte echo. Het was een van de hoogtepunten van de avond.

De begrenzing van de stukken werd overigens behoorlijk opgerekt door de frêle moves van Van Roon en het creatieve drumwerk van Martijn Vink. Het pianospel van Van Roon is lyrisch. Het kan klein maar ook bombastisch zijn, wanneer hij dat zo voelt. Vink goochelde - met de nuchtere zekerheid die we van hem gewend zijn - met tegengestelde ritmes en kunstige tempowisselingen alsof het niets was en lonkte daarmee naar avontuur. Ook Van der Feen deed wat dat betreft een duit in het zakje. Zijn interpretaties waren speels en puntig, zonder de fundamenten uit het oog te verliezen.

Over de toegift was geen twijfel mogelijk, het werd een liefdeslied van de Braziliaan Heitor Villa Lobos, een van Postma's favoriete componisten. Wat volgde was een bezielende uitvoering, waarin de melancholische melodie en het fantastische uptempo roffelwerk van Vink elkaar aanjoegen en het feestje compleet maakte. Postma voelde zich als een vis in het water en gaf zich volledig over aan haar intuïtie.

Klik hier voor foto's van dit concert door Monique van der Lint.

Labels:

(Donata van de Ven, 27.2.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.