Cd / Jazztube
Mark Dresser Quintet - 'Nourishments' (Clean Feed, 2013)

Ondanks het renaissance-achtige stilleven op de hoes, kan je 'Nourishments' bezwaarlijk een klassieke retro-oefening noemen. Integendeel. Je hebt albums die mikken op eenvoud en transparantie en daar al dan niet een gelijkaardige impact mee bereiken. Je hebt ook albums die gevoed worden door een enorme bagage, een veelheid aan tactieken en strategieën, maar die ondanks die enorme complexiteit toch een aura van vanzelfsprekendheid bewaren. En daar is dit album een prima voorbeeld van.

Ondanks het feit dat er niet gerotzooid wordt met dissonant gehamer en schreeuwerige blazersuithalen, is dit immers een album dat doordrongen is van een experimentele geest. Dat kan moeilijk ook anders als zo'n band wordt geleid door basvirtuoos Mark Dresser, ooit anker van het legendarische Braxton Quartet en een van de meest toegewijde beoefenaars van de solocontext, die bovendien ook nog eens multidisciplinair aan de slag gaat. Weinig bassisten hebben het vocabularium van de bas de voorbije decennia zo sterk ontleed en zelfs uitgebreid als Dresser. Je komt terecht in het hoekje met Mark Helias, Barre Phillips en Bertram Turetsky.

Die sterke theoretische insteek laat zich ook voelen in de liner notes, waarin Dresser het heeft over metrische modulaties, microtonale verbuigingen, heterofone melodieën en een ritmisch ostinato in 17/16. Enkel te begrijpen voor lieden met een doorgedreven muziektheoretische bagage, maar het mooie is dat het doorgaans omgezet wordt in muziek die er toch in slaagt om op het moment van beluistering enorm meeslepend te zijn. Toegegeven, dit is het soort album waarvan je achteraf vermoedelijk geen melodie gaat kunnen fluiten, maar er komt een logica aan te pas die verrast en vanzelfsprekend klinkt.

Daar heeft Dresser dan ook uitgelezen collega's voor uitgenodigd. Altsaxofonist Rudresh Mahanthappa en trombonist Michael Dessen beheersen als geen ander de kunst om avant-garde tactieken toe te passen binnen een relatief toegankelijke context, waardoor de composities voortdurend de zone aftasten tussen Braxton-territorium en de vroege avant-garde van Blue Note, met hier en daar een exotische toets (de titeltrack), knap ingetogen momenten (de sereniteit van 'Para Waltz') of subtiele ritmische halsbrekerij ('Aperitivo').

Minstens even belangrijk is de bijdrage van pianist en vaste Dresser-kompaan Denman Maroney, die met zijn 'hyperpiano' (spel waarbij de snaren voortdurend manipulaties ondergaan en kunnen variëren op timbre) zorgt voor een enorme uitbreiding van het klankpalet. Vooral het samenspel met Dresser, zoals in de aanloop van 'Telemojo', klinkt zo bijzonder excentriek en verrassend. Meer nog dan de individuele hoogstandjes, die er volop zijn, is dit echter een album dat vooral opvalt door zijn ensemblespel, zowel met drummer Tom Rainey (vier stukken) als Michael Sarin (drie) achter de vellen.

'Nourishments' ten volle vatten is misschien enkel weggelegd voor muzikanten met een stevige basis, maar dan hoeft geen bezwaar te zijn. Het ingrediënt dat de beste muziek zo goed maakt, is immers vaak iets waar je je vinger niet zomaar op kan leggen. Een moderne klassieker is 'Nourishments' misschien niet, en met zijn 73 minuten is het ook een wat vermoeiend album, maar het laat wel horen hoe een cerebrale aanpak toch kan leiden tot een boeiende luisterervaring. Een open luisterhouding volstaat.

Bekijk de Jazztube!
Klik op de afbeelding linksboven om het Mark Dresser Quintet live aan het werk te zien tijdens New Yorkse Vision Festival op 11 juni 2012. Hier met Michael Sarin achter de drumkit.

Labels: cd, jazztube

(Guy Peters, 22.2.14) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.