Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
Universal Indians with Joe McPhee - 'Skullduggery' (Clean Feed, 2015)
Opname: 15 juni 2014

De veelgeprezen 'Oorstof'-serie die Koen Vandenhout en Christel Kumpen in België organiseren, komt regelmatig op dit blog voorbij. Het betreft dan echter altijd concertrecensies. Maar nu is het dan eindelijk eens de beurt aan een tijdens zo'n concert gemaakte opname. En wel van het concert dat het trio Universal Indians - bestaande uit John Dikeman op saxen, Jon Rune Strøm op bas en Tollef Østvang op drums - op 15 juni 2014 samen met legende Joe McPhee gaven in het Antwerpse Zuiderpershuis. Onlangs kwam deze cd onder de naam 'Skullduggery' uit op het fameuze Clean Feed-label.

Het begin van 'Yeah, And?' heeft nog het meeste weg van het geluid dat een radio maakt als je op zoek bent naar de goede zender. Als deze eenmaal gevonden is, loopt het uit op een scherpe dialoog tussen Dikeman en McPhee, gevolgd door een energieke triopassage waarin Dikeman met volle kracht zijn partij blaast - en wie Dikeman kent, weet dat dit heel wat is. De op elkaar volgende solo's van Strøm en Østvang laten horen dat we hier met een bijzonder tandem van doen hebben; het ritme spat ervan af. In het korte 'Dewey's Do', een hommage aan saxofonist Dewey Redman, klinken de blazers schrijnend en klagend als in een treurmars, terwijl we op de achtergrond Strøm zachtjes aan zijn bas horen plukken en Østvang zijn bekkens laat spreken. Ach, hoe weemoedig klinkt dit alles.

Ook het titelnummer 'Skullduggery' is een hommage, maar dan aan Niklaus 'Knox' Troxler. Troxler is de grondlegger en drijvende kracht achter het Zwitserse jazzfestival in Willisau en heeft hiermee een belangrijke stempel gedrukt op de moderne jazz in Europa. Ook in dit nummer valt op dat Dikeman en McPhee, ondanks het grote verschil in leeftijd en ervaring, niet voor elkaar onder doen. Integendeel, hier is sprake van volledige gelijkwaardigheid en een echte dialoog. Maar het hoogtepunt is de extatische, bijna tribale begeleiding die Strøm en Østvang hier bieden en die het nummer een wat duister karakter verlenen. Het nodigt de beide solisten uit tot een overrompelende serie solo's en duetten.

'Wanted' is het meest experimentele nummer op het album. McPhee tovert bizarre geluiden uit zijn zaktrompet, terwijl Dikeman hier onbestemde noten produceert met zijn tenorsax, dit alles subtiel ondersteund door de ritmesectie. Maar ook de hunkering, verborgen in de titel, klinkt in dit nummer door. Hunkering wellicht naar nog meer van dit soort muziek? Het zou zo maar kunnen.

Beluister hier een viertal albumtracks.

Labels:

(Ben Taffijn, 16.11.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.