Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
Daniel Levin & Rob Brown - 'Divergent Paths' (Cipsela, 2015)
Opname: 18 november 2012

Cellist Daniel Levin en altsaxofonist Rob Brown brachten in 2011 een duo-album uit onder de naam 'Natural Disorder'. En twee jaar later, in november 2012, verzorgden zij samen een concert in het Portugese Coimbra, waarvan de opnamen nu zijn uitgebracht door het nog jonge Portugese platenlabel Cipsela Records, onder de titel 'Divergent Paths'.

De volledig geïmproviseerde set bestaat uit drie stukken. In het eerste 'Mutuality' komen de twee musici elkaar het meest dichtbij. Als in een harmonische dans cirkelen ze om elkaar heen, met als hoogtepunt de ingetogen en melancholische solo van Brown, terwijl op de achtergrond Levin duistere lijnen trekt op zijn cello om aansluitend Brown volledig het speelveld te laten. Energiek blaast hij zijn springerige noten. Als Levin weer invalt is het kreunend en krassend, tot ook hij de kans krijgt om te soleren en zijn instrument onheilspellend laat janken, waarbij hij zijn strijkbewegingen afwisselt met wilde grepen in de snaren. Maar de dans gaat door, waarbij de beide partners laten horen volledig aan elkaar gewaagd te zijn.

'Dialogue', het langste stuk van het album, begint met een minutenlange monoloog van Brown, die fragiele, hoge tonen uit zijn altsax perst in een enerverende, soms naar dissonantie neigende reeks. En dan ineens is Levin er met lange, donkere strijkbewegingen op de achtergrond, de blaasbewegingen van Brown als het ware inkaderend. In Levins solo - de dialoog is hier vooralsnog van korte duur - is fragiliteit eveneens het codewoord. Zorgvuldig kiest hij hier zijn noten, waarbij hij zijn instrument intens en weerbarstig laat klinken. Maar als Brown zich er weer bijvoegt, ontstaat dan toch eindelijk die dialoog - of zijn het toch twee monologen, die tegelijkertijd klinken en elkaar afwisselen? U mag het zeggen.

De korte afsluiter 'Match Point' is het meest energieke stuk van het album. De twee duikelen hier als volleerde acrobaten met grote souplesse over elkaar heen, waarbij hun instrumenten langs elkaar schuren en onheilspellende klanken voortbrengen, en zo deze set naar een wonderlijke climax voeren.

Labels:

(Ben Taffijn, 28.12.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.