Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd
Akmee - 'Neptun' (Nakame, 2017)

Opname: juni 2016

U hoorde nooit eerder van Akmee. Althans dat nemen wij aan. Dit Noorse kwartet heeft namelijk pas net zijn eerste album gelanceerd onder de naam 'Neptun' en speelde slechts een handvol concerten in Scandinavië en Duitsland. De titel van dit debuutalbum verwijst zowel naar de Romeinse god van de zee als naar de planeet die het verst van de zon verwijderd is. Akmee ziet in beide een overeenkomst. Noch de zee, noch het heelal zijn écht te kennen. Bovendien werd over de zeegod Neptunus gezegd dat hij invloed had op ons onbewuste en onze emoties, eveneens een gebied dat zich slecht laat kennen.

Akmee, in 2013 gevormd door drummer Andreas Wildhagen, die we kennen van Paal Nilssen-Love Large Unit en de bij ons vrij onbekende pianist Kjetil Jerve, laat op 'Neptun' horen dat de jazz van de late Coltrane, voor Akmee een duidelijke inspiratiebron, nog altijd springlevend is. Samen met bassist Erlend Albertsen en trompettist Erik Kimestand Pedersen borduren deze nog jonge musici op dit album vrolijk door op de ooit ingeslagen weg. Van regelrecht kopieergedrag is daarbij geen sprake, maar super vernieuwend is het evenmin. Pedersens stijl is in 'Summoning' verhalend, met lange melodieuze, ingetogen lijnen. Daartussen eist pianist Jerve de aandacht op met contrasterende klankkleuren en zorgt de ritmesectie voor wat krachtigere intermezzo's. En in 'Dance Of The Maniae' is het vooral Jerve die de aandacht opeist met zijn creatieve, duidelijk in de traditie van Coltrane wortelende pianospel. Maar ook Pedersen laat zich in dit wat stevigere nummer niet onbetuigd.

In 'Wavelengths' kiest het kwartet weer het meer ingetogen pad. Op dit nummer is de betekenis, zoals hierboven geschetst, van de albumtitel 'Neptun' nog het meest van toepassing. Wildhagen creëert hier een spannende sfeer met zijn bescheiden, maar sterk aanwezige ritme, terwijl Jerve regelmatig verrast met een krachtig notencluster en Pedersen een bescheiden melodie blaast. 'Tides In Space' is het meest melodieuze stuk, met zijn bijna romantische piano-bas-duet. Maar het is wel een heel mooi en meeslepend stuk. Het is tevens het slot van dit album, dat iets meer dan een half uur in beslag neemt en daarmee - zeker voor een cd - redelijk aan de korte kant is. Wat niet wegneemt dat de echte jazzliefhebber dit half uur goed besteedt.

Klik hier om dit album te beluisteren.

Labels:

(Ben Taffijn, 13.12.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.