Cd's
Kaiserbuck - 'Hysteresis' (Wide Ear, 2017)
Opname: april 2015
Things To Sounds - '3 [42:02] Live' (Wide Ear, 2017)
Opname: 14 mei 2016
Innlaandds - 'Innlaandds' (Wide Ear, 2017)

Wide Ear Records wil, zo zeggen zij op hun website, een platform zijn van musici voor musici. In eerste instantie Zwitserse musici, want dit label heeft zijn residentie in Zürich, en in tweede instantie voor musici uit het buitenland die zich verbonden voelen met het type muziek dat hier wordt gebracht. En die muziek is over het algemeen van het avontuurlijkere soort op het snijvlak van jazz, rock en impro. Met soms ook voor ons bekende namen en verder Zwitsers die we hier (nog) niet kennen.

Zo bestaat het trio Kaiserbuck dat met 'Hysterisis' zijn debuut lanceert, uit gitarist Sascha Henkel, tubaspeler Marc Unternährer en drummer Alex Huber. Voorwaar een bijzondere bezetting. In '94 85 1 523 053​-​0' wordt dat instrumentarium wel heel creatief ter hand genomen. Dit lijkt, met die sinusgolven en drone-achtige klanken, meer op experimentele elektronica dan op impro. Ook 'She Got What She Wanted' is een wat vreemde compositie en dan met name vanwege het bijzondere geluid dat Unternäher hier op zijn tuba produceert en dat wordt afgezet tegen een zeer strak drummende Huber. In 'Paranoia' en 'You Really Believe That?' zit het driemanschap meer in de impro-modus, dwarse klankuitbarstingen combinerend met vreemde geluiden. Afsluiten doen ze in stijl: 'Ebene' is een fragiele geluidssculptuur vol wonderlijke klankkleuren.

Things To Sounds is eveneens een trio, bestaand uit Tobias (altsax) en David Meier (drums) en pianist Yves Theiler. Met '3 [42:02] Live' brachten ze opnamen uit gemaakt tijdens het Oostenrijkse Limmitationes Festival, editie 2016. Het staat in één track op de schijf. Beginnend met een ritmische maalstroom van klanken in de beste improtraditie tot in de vijftiende minuut de rust zijn intrede doet en we vooral subtiele klanken van de drums en de piano horen, verwikkeld in een percussief treffen. Langzaam mondt deze episode uit in wat nog het meest wegheeft van het repeterende geluid van een machine, waar Tobias Meier bovenuit priemt met zijn altsax. Tot die machine overgaat in een klok en aansluitend in een breekbare klankmist. Om dan doodleuk weer opnieuw te beginnen. Het hoogtepunt bereikt het net voorbij het half uur met een amechtige solo van Tobias, waar Theiler met ritmische patroontjes op aansluit.

En dan hebben we het kwartet Innlaandds. Het gelijknamige album is ogenschijnlijk het meest traditioneel. Een standaard triobezetting van piano (Michel Wintsch), bas (Raphael Ortis) en drums (Bernard Trontin), maar wel aangevuld met een synthesizer die atmosferische geluiden produceert en een zanger (Antoine Läng) die heel traditioneel croonend zingt, wat soms wonderlijke combinaties oplevert met de vaak redelijk experimentele klanken van het trio. Neem 'Skyline', waarin Läng zich een ronduit klassiek jazzzanger betoont en zet dat af tegen de instrumentale bijdrage en dan met name het strakke slagwerk van Trontin. Vreemdsoortig, anders kan ik het niet noemen. Of luister naar het zeer energetische 'Silent Stays', waarin Trontin wederom zeer aanwezig is, ondersteund door de zware bas van Ortis en Wintsch' atmosferische synthesizerklanken, maar waarin bovenal Läng ons meesleept. De tegenstellingen bereiken het kookpunt in 'The Victory Of The Matter'. Dit is pure punk!