Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Skidmore celebreert Coltrane

Rein de Graaff Trio feat. Alan Skidmore, Brouwerij Martinus, woensdag 28 februari 2018, Groningen

Saxofonist Alan Skidmore (1942) is al meer dan vijftig jaar een belangrijk baasje in de Britse jazz-, blues- en popscenes. Inderdaad: een veelzijdig man. Destijds maakte hij deel uit van de bands van John Mayall en Alexis Korner en alle kans dat u nog een obscure liveopname in de kast hebt staan van Curved Air of The Soft Machine waaraan Skidmore meewerkte. Tegelijkertijd was John Coltrane voor hem altijd een lichtend voorbeeld; hij heeft tal van Tributes to Trane gespeeld.

Dat was in Martinus ook wel enigszins het geval. De tenorist dook diep, diep in 'Impressions'. (Ho, wacht even: draai nu eerst het arrangement van 'Pavanne' dat Roger Segure voor de band van Jimmie Lunceford schreef. En luister dan met name naar het secundaire thema. Ja, die Trane wist wel waar hij de beste mosterd haalde!) 'Impressions' dus. Hier toonde Skidmore geen spoor van vermoeidheid of aftakeling. Zichzelf steunend op een stok was hij opgekomen, mopperend dat hij eigenlijk geen 'chops' meer had. Ha! Chops all over the place! Geen noot zo lastig of Alan Skidmore wist haar te raken.

Behalve aan Coltrane refereerde zijn licht opgeschuurde sound aan Dexter Gordon. Een soort ingebouwde luiheid. Dat wist hij wonderwel te combineren met een niet mis te verstane assertiviteit, zoals hij al meteen in het eerste nummer, 'I Mean You' demonstreerde. Goed, anno 2018 zal hij niet zo gauw meer anderhalve nacht non-stop in Ronnie Scott's stomen, maar twee keer een uur is nog goed te doen. Temeer daar Skidmore listig zijn krachten spaarde. Thema, chorusje variatie en improvisatie, dan het trio, chase chorus met drummer Eric Ineke eventueel en nog eens terug voor het slotthema. Ineke was in 'All Blues' met zijn samengestelde ritmes op de Elvin Jones-toer. Terug bij Trane dus.

Bassist Marius Beets kreeg hier meer soloruimte dan Jimmy Garrison destijds in een vol jaar bij Coltrane. Grappig: als Beets er echt even goed voor gaat staan neemt hij de 'klassieke' positie aan, met de contrabas op armslengte afstand. Alsof het een vies, besmettelijk ding is. Gelukkig overleefde geen enkele microbe de min tien op weg terug naar huis.

Klik hier voor foto's van dit concert door Willem Schwertmann.

Labels:

(Eddy Determeyer, 4.3.18) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.