Pagina's

maandag, april 16, 2018

Cd
Dick de Graaf - 'Bird Buzz' (Soundroots, 2018)

Opname: 13-14 juni 2017

"Ce ne sont pas des oiseaux," zou je vrij naar René Magritte kunnen zeggen. 'Bird Buzz' is geïnspireerd door vogels, maar je zou de tracks niet licht als zodanig herkennen. Ik bedoel, wijlen mijn beo zou zeker niet mee gaan fluiten, wat hij wel deed met Eric Dolphy en Ornette Coleman.

Wanneer je kortom niet wist dat kraaien, mezen, ganzen, mussen en feniksen de inspiratiebronnen voor saxofonist Dick de Graaf waren, had je het niet gehoord. Ja, achteraf, met de toelichting op het hoesje door de componist, hoor je in de onregelmatige structuur van 'Titmouses' het schijnbaar richtingloze scharrelen van de meesjes in kwestie. Het nerveuze drummen van Jimmi Hueting heeft daar eveneens een aandeel in - ook op de rest van het album laat hij zich als een bedrijvig baasje kennen. Met die kennis zie je ook zo'n Gijs Gans parmantig stappen in 'Master Slow Feet'. De Graaf heeft zich met andere woorden zeker niet alleen laten inspireren door de zang van zijn gevederde vriendjes. 'A Crow Calling' is een weergave van het melodietje dat een kraai zingt, niet van haar geluid.

'La Bergerie', de naam van De Graafs huis in de Franse Ardennen, begint in de stilte waarin die omgeving gedompeld kan zijn. Op de maat van de bas van Stefan Lievestro en de mallets van Hueting komt een oude schuwe zwerfkat aangeslopen, op veilige afstand van de menselijke bewoners die scherp in de gaten worden gehouden.

Dick de Graaf maakt hier een wat matte indruk. Zijn ritmesectie is een stuk assertiever, gelijk kemphanen die verre van gedomesticeerd zijn. Kunnen we afspreken dat het kwartet live een nummer gaat doen over een lammetje dat door een arend wordt aangevallen?

Klik hier voor een aantal geluidsfragmenten van dit album.